Բաժիններ Ագահություն (9) Ազատություն և ստրկություն (24) Ազգ,Ազգայնամոլություն, Ամբոխ,Ժողովուրդ,
Աղետ,Անվեհություն,
Հայոց լեզվի մասին (11)
Աղքատություն,Հարստություն,
Ամոթ,Արատ,Գողություն,Հայհոյանք (15)
Ամուսնություն,Ընտանիք (16)
Անարդարություն,Արդարություն, Անգործություն,Գործունեություն,
Հարցում
Այցելուներ
Ընդամենը ակտիվ. 1
Հյուրեր. 1
Անդամներ. 0
Գլխավոր » Հայոց լեզվի մասին
Իմ
իմացած լեզուների մեջ հայերենը բացառիկ է, նախ` որպես զարմանալի
տրամաբանական լեզու, ապա նաև` իր ճկունությամբ, նոր բառերի կազմելու
դյուրություններով:
Հայերենը, իբրև Արարատյան լեզու, կոչվում է " Աղոթքի լեզու”, այն աստվածային ճոխ ու աննման լեզու է:
Հայրենիքը, թերևս, նախ և առաջ լեզուն է։
Ճոխ է հայոց լեզուն և կվարձատրվի նա, ով կուսումնասիրի այն...
Շատ լեզուների իմացությամբ հպարտանալու իրավունք չունի նա, ով չգիտի իր մայրենին...
Իր մայրենի լեզուն վատ իմացողը կես մարդ է, չիմացողը՝ թշվառ, ծառից ընկած մի տերև, որ տատանվում է ամեն մի պատահական քամուց...
Մայրենի լեզվի բառերը մենք զգում ենք, ապրում, իսկ օտար լեզվինը՝ սովորում, հասկանում, հիշում...
Աստծո հետ խոսելու միակ լեզուն հայերենն է:
Ո՜վ մեր լեզուն, հայելի մաքրության, գորովի և արիության, դուն մեր հոգին ու մեր արյունն ես, դուն մեր զրահն ու մեր փառքն ես:
Սուտ
է այն լուսավորությունը, որ պիտի լինի օտարի լեզվով: Այդպիսի դիպվածում
դուք ձեր զավակները օտարացնում եք ձեզանից: Նրանց զավակները անունով միայն
կլինին հայ, իսկ հաջորդ սերունդները ավելորդ կհամարեն այդ անունը կրել
յուրյանց վրա: Ուրեմն խելամիտ եղեք, և թող ձեր դպրոցներում հնչի մայրենի
լեզուն:
Մուտք
Մինի-չաթ
Արխիվ
